Πρόκειται για στρατηγικές “αποφυγής” οι οποίες μειώνουν προσωρινά το αίσθημα της έντασης που προκαλεί το στρες με κάποιο λειτουργικό αποτέλεσμα για την ομαλή προσαρμογή του παιδιού (Brenner, 1984). α) Η άρνηση, μέσω της άρνησης τα παιδιά αντιδρούν, αγνοώντας την ένταση που τους προκαλεί η αγχογόνος κατάσταση. β) Η παλινδρόμηση, τα παιδιά καταφεύγουν σε συμπεριφορές μικρότερων […]

Η έμφαση στα συναισθήματα είναι απαραίτητη, γιατί, όπως αναφέρει και ο Rogers, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην εσωτερική μας εμπειρία. Ωστόσο, πολλές φορές οι άνθρωποι τα αγνοούν, τα αρνούνται, ή τα καταπιέζουν γιατί έχουν μάθει να τα θεωρούν μη αποδεκτά. Κατά συνέπεια μεγαλώνουν αποκομμένοι από την εσωτερική τους εμπειρία και δεν μπορούν να αποδεχθούν τον

Όταν τα παιδιά εισέρχονται στο εκπαιδευτικό σύστημα φέρουν μαζί τους και τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που πιθανόν έχουν αναπτύξει στο πλαίσιο της οικογένειας. Παράλληλα και οι εκπαιδευτικοί μπορεί να παρουσιάζουν επίσης στερεότυπα και προκαταλήψεις για άτομα και ομάδες σε σχέση με τη φυλή, τη γλώσσα, το φύλο και την κοινωνική τάξη. Τα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα σε κάθε

Τα χαρισματικά παιδιά συνήθως: • Είναι περισσότερο υγιή και ανεπτυγμένα από συνομήλικα παιδιά. • Είναι πιο ενεργητικά και δείχνουν να χρειάζονται λιγότερο ύπνο. • Είναι πιο περίεργα και παρατηρητικά. • Έχουν πλουσιότερο λεξιλόγιο. • Είναι πιο ανήσυχα και ενδιαφέρονται για μια μεγάλη ποικιλία πραγμάτων. • Κάνουν περισσότερες και υψηλότερου επιπέδου ερωτήσεις και εμβαθύνουν σε ένα

Για την επίλυση μιας σύγκρουσης με βάση το αυτοϋποστηρικτικό μοντέλο αντίδρασης προτείνονται τα εξής στάδια και δεξιότητες (McGinnis, Goldstein, Sprafkin, & Gershaw, 1984): 1. Έλεγχος του θυμού: Συζήτηση γύρω από τεχνικές, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά που αντιδικούν να ηρεμήσουν και να αποφύγουν να αντιδράσουν επιθετικά (π.χ. μετρώντας έως το 10). 2. Καθορισμός

Τα διαζύγια που συνοδεύονται από έντονες διαμάχες και συγκρούσεις (10-15% των οικογενειών στις ΗΠΑ), αν και δεν αποτελούν την πλειοψηφία των περιστατικών που παραπέμπονται στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους, συνδέονται με ψυχική φθορά στα ίδια τα παιδιά και στις οικογένειές τους. Τα παιδιά αυτά, γνωστά και ως “παιδιά του Αρμαγεδδώνα”, εμπλέκονται και

Η ταξινόμηση των κοινωνικών δεξιοτήτων που πρότειναν οι Caldarella & Merrell (1997) διακρίνει τις ακόλουθες διαστάσεις: ~Σχέσεις με συνομηλίκους (π.χ. να παροτρύνεις τον διάλογο, να προσκαλείς κάποιον σε μια δραστηριότητα) ~Αυτοδιαχείριση (π.χ. αυτοέλεγχος, να ακολουθείς τους κανόνες να συνεργάζεσαι) ~Ακαδημαϊκή πορεία (π.χ. να είσαι οργανωτικός, να ολοκληρώνεις τις δραστηριότητες) ~Συμμόρφωση (π.χ. να μοιράζεσαι, να ακολουθείς

Η συμπεριληπτική εκπαίδευση είναι μία πολύπλοκη και αμφιλεγόμενη έννοια. Για αυτό ακριβώς το λόγο, υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες και διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης του θέματος (Angelides, Stylianou & Gibbs, 2006 Campbell, 2002 Dyson,1999). H συμπεριληπτική εκπαίδευση σχετίζεται με την προσπάθεια υπερπήδησης των φραγμών που εμποδίζουν τη συμμετοχή και την μάθηση όλων των μαθητών, ανεξάρτητα από την εθνικότητα,

Η σύγχρονη αξιολόγηση δεν περιορίζεται στην απαράλλακτη υλοποίηση τυποποιημένων διαδικασιών που παράγουν υλικό για την κατηγοριοποίηση των μαθητών, αλλά χρησιμοποιεί ευέλικτα σχήματα σταθερών αρχών, τα οποία προσαρμόζονται στις ανάγκες των μαθητών και τις συνθήκες εφαρμογής, αλλά διατηρούν τον προσανατολισμό τους στην εξυπηρέτηση της λειτουργικής ένταξης του κάθε μαθητή στο άμεσο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον του.

~Οι θετικές προσεγγίσεις είναι προτιμότερες από τις αρνητικές και τιμωρητικές. Τα διάφορα πλαίσια θα καθορίσουν τον βαθμό στον οποίο η αποκλειστικά θετική καθοδήγηση είναι εφικτή. Τα παιδιά και οι έφηβοι με διαφορετικό υπόβαθρο έχουν πιθανότατα εκτεθεί σε ένα ευρύ φάσμα εμπειριών κοινωνικοποίησης, που αργότερα εκδηλώνονται με μια σειρά συμπεριφορικών αντιδράσεων. Ορισμένες καταστάσεις μπορεί να μην