Τα διαζύγια που συνοδεύονται από έντονες διαμάχες και συγκρούσεις (10-15% των οικογενειών στις ΗΠΑ), αν και δεν αποτελούν την πλειοψηφία των περιστατικών που παραπέμπονται στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους, συνδέονται με ψυχική φθορά στα ίδια τα παιδιά και στις οικογένειές τους. Τα παιδιά αυτά, γνωστά και ως “παιδιά του Αρμαγεδδώνα”, εμπλέκονται και δοκιμάζονται στις μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες των χωρισμένων γονέων τους και χρειάζεται να διακρίνονται από τα παιδιά του διαζυγίου, όπως επίσης και οι επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους υγεία. Η συνεχιζόμενη έκθεση ενός παιδιού στις σοβαρές συγκρούσεις των γονέων του, είτε στα πλαίσια γάμου, είτε στα πλαίσια διαρκούς ανταγωνισμού μετά το διαζύγιο, προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για την ψυχική του υγεία και ανάπτυξη. Η σύγκρουση μπορεί να επηρεάσει την αυτοεκτίμηση των παιδιών, την προσαρμοστικότητά τους, την κοινωνική επάρκεια και την συμπεριφορά τους. Τα συναισθηματικά και συμπεριφοριστικά προβλήματα των παιδιών είναι ανάλογα με τον βαθμό συμμετοχής τους στις γονικές συγκρούσεις. Χωρίς να είναι γνωστοί οι ακριβείς μηχανισμοί μέσω των οποίων επιβαρύνονται τα παιδία, αναφέρονται, μεταξύ άλλων, σοβαρές αντιδράσεις του ακόμα και στον έλεγχο της πραγματικότητας. Η συνεχόμενη έκθεση ενός παιδιού στις σοβαρές συγκρούσεις των γονέων του, είτε στο πλαίσιο ενός γάμου, είτε στο πλαίσιο ενός διαρκούς ανταγωνισμού μετά τον χωρισμό, θεωρείται επιβαρυντικός παράγοντας για την αναπτυξιακή και ψυχική υγεία του. Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν 10-15 χρόνια μετά το διαζύγιο, έδειξαν ότι οι νεαροί πια ενήλικες μπορεί να καταδιώκονται ακόμα από τις ζωντανές αναμνήσεις των συγκρούσεων των γονέων του, ενώ ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς τους νέους θα εμπλακεί σε σχέσεις, στις οποίες υπάρχει κακοποίηση.
“Τα παιδιά του Αρμαγεδδώνα”
